3:55:00 AM -
Tugas Sekolah
No comments
Cerpen Bahasa Jawa: Aja Ngelomboni Wong Tua
Jumat
kie langite esih keton peteng, hawane adhem kaya arep udan. Adi wis melek,
nanging esih bebeh menyat sekang kasur amarga hawane esih enak nggo turu. Adi
pancen bocah males, dadine dina kue Adi sambat mriyang meng biyunge men ulih
ora mangkat sekolah.
“Bu,
kula kadose gerah koh. Niki sirah kula ‘senud-senud’ lara banget, kulo mboten
mangkat sekolah nggih,” ngendikane Adi.
Banjur
ibune Adi nyekel siraeh Adi. Jane ora panas, tapi mergane melas sidane Adi
diulihna ora mangkat nang ibune.
“Yawis
dina kie koe ora usah mangkat bae, mbok tambah mumet nang sekolahan. Dinggo
istirahat bae ya!” ibune Adi ngabulna kekarepanne Adi.
“Yes
bisa turu gutul awan karo nonton tivi semareme,” batinne Adi.
Bapak
ibune Adi gaweanne dadi PNS, jam tengah pitu esuk mesti mangkat meng kantor.
Dadine Adi ditinggal dewek nang umah soale keluargane Adi ora ndue pembantu.
“Di,
bapak mangkat disit ya! Dina kie koe ora tak sanguni soale koe ora mangkat
sekolah. Koe istirahat bae nang umah aja dolan dolan, mbok kepethuk kancamu apa
gurumu ngko bapak ibu sing isin soale wis ngendika aring wali kelasmu nek koe
ora mangkat gara-gara mriyang,” nasihate bapake Adi.
“Nggih
pak, ‘uhuk-uhuk’” Adi semaur karo etok-etok watuk men ndarani mriyang temenan.
“Anakku
melasi temen kie, apa tak gawa meng dokter bae ya?” batinne bapake Adi.
“Di,
apa mengko jam tengah wolu bapak mbalik mening meng umah njujugna kowe aring
dokter? Mbok kebanjur mriyang malah ngesuk kowe ora mangkat maning,” ujare
bapak.
“Mboten
usah pak lah, paling mengkin sonten kulo sampun mantun,” semaure Adi lirih.
“Yawis
nek kue kekarepanmu, bapak mangkat disit! Assalamualaikum,” bapake Adi banjur
mangkat meng kantor.
“Waalaikumsalam,”
Adi semaur karo merem kaya arep turu, padahal rencanane Adi nek bapak ibune wis
mangkat. Adi arep langsung nyetel tivi.
Adi
keturon seuwise bapak ibune lunga, soale hawane atis banget kepenak nggo turu.
Tangi tangi Adi kerasa nek siraeh lara temenan.
“Aduh,
sial banget kiye malah mumet temenan sirahku!” Adi nggrundel nang njero batin.
Sing
maune arep nonton tivi sidane Adi malah golet golet obat mumet. Ndilalah obate
entong, sidane Adi turonan mening nang kasur.
“Astagfirulloh,
deneng sirahku tambah muter muter kiye lara banget,” batinne Adi.
Bar
kuwe Adi turu mening karo ngenteni wong tuane bali, soale wis ora tahan siraeh
mumet banget.
“Assalamualaikum,”
ibune Adi bali
“Deneng
ora disemauri yah? Apa Adi dolan? Ualah jan bocah” batinne ibune Adi
“Adi,
Adi!” ibune Adi bengok bengok mbok menawa bocaeh nang dapur mburi. Adi tetep
ora semaur soale esih turu.
Banjur
ibune Adi nggoleti Adi nang kamar. Jebule Adi lagi turu karo kekepan guling.
“Astagfirulloh
panas banget kie bocah, padahal mau esuk ora,” ibune Adi kaget bar nyekel
bathuke Adi
“Di,
Adi, tangi nang, ngko sore meng dokter ya,” ibune Adi nggugah Adi men tangi
“Nggih
bu,” Adi semaur lirih banget soale awakke esih ora kepenak
Sorene
Adi dijujugna berobat nang bapake. Tempat berobate mandan adoh, nang klinik e
Dokter Roland. Akhire Adi ulih giliran bar ngantri 30 menit.
“Sugeng
sonten, Pak. Niki putrane nggih sing saweg sakit? Sakit nopo?” Dokter Roland
takon
“Niki
dok, putrane kulo sakit siraeh. Jare mumet sing ‘senud-senud’” semaure bapake
Adi
“Ooh
kados niku nggih. Ayuh ngeneh mas turon nang meja periksa,” Dokter Roland
meriksa Adi.
“Niki
putrane njenengan keselen pak. Perlu istirahat. Niki mboten usah ngangge obat
tapi kulo weih surat cuti dokter mawon men putrane njengan saged istirahat teng
ndalem,” sanjange Dokter Roland
“Oh
kados niku nggih. Maturnuwun nggih, Dok. Kulo pamit riyin. Assalamualaikum,”
bapake Adi mlaku metu sekang ruangan.
“Nggih
sami sami, monggo. Waalaikumsalam,” Dokter Roland semaur.
Wengine
Adi esih mumet. Adi ngerasa nek penyakite kie gara gara deweke ngelomboni wong
tuwane. Akhire Adi ngaku nek mau esuk kue Adi mriyang digawe gawe.
“Bu,
Pak,” Sanjange Adi lirih. Ibu bapake lagi nonton tivi.
“Ana
apa, Di?” bapake semaur.
“Wau
enjing kulo anu mboten mriyang temenan Pak, Bu. Kulo wau enjing males mangkat
sekolah amergi hawane atis, enak ngge sare. Terus bar bapak ibu tindak kan kulo
sare, tangi tangi siraeh kulo mumet temenan,” Adi ngomong karo isin isin
“Oalah
jebul kaya kue, ya kawus lah mriyang temenan,” jare bapak.
“Hus
aja kaya kue Mas,” ibune Adi mangsuli bapake.
“Jebul
kaya kue toh, Di. Pantesan mau esuk awakmu ora panas, jebule ora mriyang. Yawis
ngesuk mening aja dibaleni, ya!” sanjange ibu.
“Kuwe
akibate ngelomboni wong tua, Di. Wong ora mriyang be bisa dadi mriyang temenan.
Ngelomboni wong tua kue bisa marekna cilaka, Di! Ngesuk arep dibaleni maning
apa ora?” bapake takon meng Adi.
“Mboten,
Pak,” semaure Adi lirih.
“Yawis
siki koe turu, ngesuk istirahat bae ora usah mangkat sekolah nek ngesuk esih
mumet!” prentah bapake Adi.
“Nggih,
Pak.” banjur Adi mlaku aring kamare terus langsung turu.
Ngesuke
Adi tangi awakke wis seger maning. Adi langsung menyat terus siap siap adus
arep mangkat sekolah, wedi mbok kejadian wingi kedaden mening.
“Bener
sanjange bapak, nek ngelomboni wong tuwa kue bisa gawe cilaka,” batinne Adi pas
lagi adus
0 komentar:
Post a Comment